Odbiór stacji TV Republika

Telewizję Republika można odbierać z anteny satelitarnej, naziemnej oraz przez Internet.

źródło: tvrepublika

SAT

Na satelicie Hot Bird 13.0°E (kanał kodowany): Transponder 112, Polaryzacja pionowa,
Częstotliwość      Standard        Modulacja     SR     FEC     NID     TID
10758,00 MHz     DVB-S2         8PSK         27500     3/4     318     11200. 

INTERNET

Telewizję Republika również można oglądać bezpłatnie za pośrednictwem strony internetowej
tvrepublika.pl albo w serwisie YouTube.

NTC (DVB-T2)

W naziemnej telewizji cyfrowej odbiór jest możliwy z multipleksów lokalnych:
MUX-L1 (Jelenia Góra, Bolesławiec, Lubań, Legnica, Lubin, Chojnów, Żagań),
MUX-L2 (Rybnik, Żory, Ruda Śląska, Bielsko-Biała, Ostrava [Czechy]),
MUX-L3 (Częstochowa, Tomaszów Mazowiecki, Radomsko, Piotrków Trybunalski),
MUX-L4 (Wrocław, Świdnica) oraz w multiplexach testowych operatora BCAST w Gdańsku, Warszawie, Wrocławiu, a także na MUX TVS z Katowic (Katowice, Bytom, Gliwice, Żory, Dąbrowa Górnicza, Zawiercie, Bielsko-Biała).

W dniu 04.11.2023 r. zakończyła się emisja eksperymentalnego multipleksu DVB-T2 Grupy MWE w Szczecinie. Sygnał nadawany był z wieżowca Pazim Center na kanale 39. Moc ERP wynosiła 400 W.
Ciekawe czy Grupa MWE rozważy ponownie wystąpienie o pozwolenie na nadawanie w stolicy Pomorza Zachodniego?

więcej szczegółów na stronie tvnakarte.eu: Telewizja Republika - jak odbierać?

inne artykuły: satkurier - Gdzie oglądać TV Republika? Stacja dalej zwiększa zasięg

Druk 3D co to takiego?

Drukowanie przestrzenne (ang. 3D printing) to proces wytwarzania trójwymiarowych obiektów fizycznych na podstawie modelu komputerowego. Druk 3D jest wykorzystywany do:

- przygotowania prototypów

- budowania wyrobów gotowych (z dala od centrów przemysłowych)

- inżynierii odtworzeniowa

- realizacji wizji artystycznych

- potwierdzania koncepcji inżynierskich

- tworzenia modeli testowych

Technologie druku 3D

Stereolitografia – warstwowe utwardzanie żywicy (epoksydowej, akrylowej).

LOM (Laminated Object Manufacturing) – sklejanie modelu z wyciętych laserowo warstw papieru.

Selective Laser Sintering – selektywne spiekanie laserowe polega na spajaniu proszków

poliamidowych lub polistyrenowych (tworzywa sztuczne, ceramika) za pomocą wiązki lasera.

MJM (Multi Jet Modeling/PolyJet) – oparta jest na natryskiwaniu ciekłego fotopolimeru (żywice akrylowe sztywne i elastyczne) oraz materiału wspierającego, a następnie utwardzaniu żywicy światłem UV (wielokolorowość).

3DP/CJP – budulcem jest gips i spoiwa żywiczne.

DMLS (Direct Metal Laser Sintering) – selektywne spiekanie laserowe proszku metalicznego (stopy brązu, stale nierdzewne, stopy kobaltowe, proszki tytanowe).

Fused Deposition Modeling – stopiony materiał (ABS, HPP, HDPE) nanoszony jest warstwa po warstwie przez rozgrzaną dyszę.

Wolumetryczny druk 3D – polega na jednoczesnym drukowaniu ze wszystkich kierunków przestrzennych w celu wytworzenia całych obiektów w ciągu kilku sekund.

Xolography – dwukolorowy wolumetryczny proces drukowania 3D, który podobnie jak w stereolitografii wykorzystuje światło do utwardzania fotożywicy. Jednak podczas gdy utwardzanie zachodzi wzdłuż całej ścieżki świetlnej, gdy światło jest rzucane do kadzi zawierającej żywicę podczas stereolitografii, proces ksolografii wymaga dwóch różnych długości fal światła, aby rozpocząć proces polimeryzacji. Wszędzie tam, gdzie światło niebieskie i czerwone przecinają się i jednocześnie spotykają w żywicy dwukolorowy fotoinicjator, następuje utwardzenie.

Przetwarzanie gumy na papier

Biotechnolodzy i papiernicy z Politechniki Łódzkiej opatentowali metodę przetwarzania gumy na papier. W ten sposób można zamienić zużyte opony w opakowanie biodegradowalne.

Naukowcy wykorzystali aktywność szczepu bakterii Lactiplantibacillus plantarum do wytwarzania biocelulozy. W procesie tym bakterie czerpią energię z odpadu gumowego.
Jednak ze względu na dużą retencję wody oraz niezadowalające właściwości wytrzymałościowe celuloza bakteryjna nie nadaje się do produkcji papieru. Wobec tego zespół opracował specjalny kompozyt – mieszaninę celulozy roślinnej i bakteryjnej, poprawiając cechy fizykochemiczne otrzymanego w ten sposób papieru, który staje się nieprzepuszczalny dla powietrza i jest biodegradowalny. 

Struktura papierowego kompozytu z celulozy bakteryjnej i włókien sosny, 

widok pod mikroskopem skaningowym; fot. Politechnika Łódzka

Zdaniem twórców, otrzymany papier może znaleźć zastosowanie do wytwarzania opakowań, które mogą zastąpić plastik.  Nad metodą pracowali: dr hab. inż. Tomasz P. Olejnik, dr hab. inż. Katarzyna Śliżewska, dr inż. Marta Pietras  oraz dr inż. Magdalena Kmiotek z Politechniki Łódzkiej. Nowatorskie rozwiązanie chronione jest kilkoma patentami.

źródło: papnaukawpolsce.pl